تاملی بر توهین به اجساد طالبان

انتشار تصاویر و اخبار توهین به اجساد طالبان توسط نیروهای نظامی آمریکایی بار دیگر خاطراتی تاسف بار از این نوع اتفاقات را زنده کرد. زندان ابوغریب در عراق و گوانتانامو محلی برای تحقیر و توهین و مجازات و مکافات دشمنان غرب و بخصوص آمریکا محسوب می شوند . دشمنانی که عداوتشان بیش از اینکه به غرب آسیب رسانده باشد دامن گیر مردم عراق و افغانستان بوده است و برای قریب به اتفاق آنها مجازات به شیوه قانونی خواسته مردم این دو کشور می باشد و جای دلسوزی وجود ندارد. اما تحقیر و توهین و مجازات خارج از اصول ، قوانین و  ارزش های  حاکم بر روابط بشری هرگز از سوی مردم مراد نبوده است .  اگر این باور را بپذیریم که ایالات متحده آمریکا در کنار ملت افغانستان قرار گرفت تا در برابر دشمن مشترک مقابله نماید، چنین تصاویری از توهین به اجساد توسط سربازان آمریکایی  بیانگر کدام واقعیت مبارزه با افراط گرایی می باشد؟ آیا جهانی سازی فرهنگ آمریکایی در جبهه جنگ دردی از ناامنی های افغانستان دوا می کند؟ این عمل نیروهای آمریکایی ذهن را ناخودآگاه به سمت تحقیر و توهین طالبان به جسد مردی که ریش وی کوتاه تر از معیار طالبانی بود می اندازد که از قضا جسد وی نیز مورد بی حرمتی قرار گرفته بود و شلاق کوته ریشی اش را از طالبان دریافت نموده بود. چنین اعمالی که از دایرۀ انسانیت خارج می باشد سرنوشت افغانستان را به کجا خواهد کشاند؟

اما به این حوادث تاسف بار از زاویه ای دیگری نیز می توان نگریست  زیرا فرهنگ تحقیر و توهین  هم از سوی طالبان در راس امور قرار دارد و در کلیپ های تولیدی آنها و در نحوۀ مجازات اسرا به وضوح مشاهده می شود و همچنین  نیروهای خارجی نیز بدترین تحقیر و توهین ها را در افغانستان به ملت و دولت انجام می دهند در حالیکه اراده مقابله با این رفتارها وجود ندارد. بارها در کابل و دیگر نقاط افغانستان شاهد بودیم  که با بهانه تهدید نیروهای خارجی توسط طالبان، به مردم ملکی و وسائط نقلیه در سرک ها حمله شده است و بعضاً باعث کشته شدن نیروهای ملکی شده است که جرم شان قرار گرفتن در مسیر عبور نیروهای نظامی خارجی بوده است. بنابراین آرامش و آسایش محدود شده افغانها توسط افراط گرایی با یکه تازی نیروهای خارجی محدودتر می شود و احساس یاس و سرافکندگی در مردم اوج می گیرد.

یکی دیگر از عوامل تحقیر در افغانستان هیئت حاکمه می باشد که با فرو افتادن در مسیر الزامات قومی بخش عمده ای از مردم افغانستان را نادیده می گیرند و در این وضعیت چه تحقیری بالاتر از اینکه ولایاتی در اوج آرامش قرار داشته باشند اما به آتش ناآرامی در ولایات دیگر بسوزند و روی بازسازی را نبینند.

بنابراین پروژه توهین، که  با افتضاح  سربازان آمریکایی در مرکز توجه قرار گرفته است و پوزش های مقامات آمریکایی را در پی داشته است بی درنگ در ابعاد مختلف و به شیوه های متنوع در افغانستان در جریان است و از بخت بد این سربازان به نام آنها ختم شده است.   دولت ( چون در ترسیم دشمن دچار تعارض  می باشد و نمی داند آیا طالبان دشمن اصلی می باشد یا اقوام دیگر، بناءً هر آنچه در اداره مملکت انجام می دهد را می توان در یک قالب توهین به خود و یا به ملت  و یا به جامعه جهانی  به حساب آورد) ، آمریکا ( نوع تحقیر مطابق با فرهنگ آمریکایی از خلع لباس گرفته تا .... ، فرقی هم نمی کند که تحقیر شونده دولت باشد، مردم باشد و یا طالبان) و طالبان (سربریدن مهم ترین فاکتور تحقیر دشمن در نزد طالبان می باشد و موارد دیگری که حمل بر تحقیر باشد در نزد طالبان دیده نشده است ) هر کدام به سهم خود در این توهین ها و تحقیرها سهیم می باشند. بنابراین آنچه در تصاویر توهین آمریکایی ها به طالبان مشاهده می کنیم یک شیطنت بین عوامل تحقیر در افغانستان می باشد. طالبان هم حتماً در اقدامات بعدی جواب این شیطنت را می دهند و احتمالا برای مدتی بی حساب می شوند.

از آنجا که در این تحقیربازی، کاری از دست ملت بر نمی آید ما هم با ملت عزیز مان هم نوا می شویم و دعا می کنیم که خداوند آنها را تحقیر کند و چنانچه زمینه برای اصلاح بود به راه راست هدایت شان کند.