پیمان استراتژیک با هند مقدمه و پیش نیاز پیمان استراتژیک با ایالات متحده آمریکاست. هند بزرگترین دموکراسی جهان و ایالات متحده منادی لیبرال دموکراسی غربی در سناریوی جدید ظاهرآ عرصه را بر دولت پاکستان و حلقات حامی تروریسم در این کشور تنگ می کنند. حافظه تاریخی مردم افغانستان نسبت به روابط با هندوستان در دروان جدید مثبت بوده و عضویت افغانستان در سارک (اتحادیه همکاری های منطقه ای جنوب آسیا) نیز پیوندها را عمیقتر ساخته است اما نزاع دائمی هند و پاکستان و نقش منفی و پررنگ پاکستان در معادلات سیاسی افغانستان، آینده پیمان استراتژیک با هند و ایالات متحده را تحت الشعاع قرار می دهد. به نظر می رسد ماحصل چنین پیمانهایی افزایش تنش در منطقه باشد.
در سالیان اخیر کمک های مالی فراوان ایالات متحده آمریکا به پاکستان در راستای مبارزه با تروریسم و پرداخت وامهای بلاعوض هرگز نتوانست موقف این کشور را در قبال مبارزه با تروریسم مستحکم سازد. همچنان آمریکا و افغانستان انگشت اتهام به سوی پاکستان دراز می کنند و در یکی از آخرین موارد، اقدام تروریستی علیه استاد ربانی به طور مستقیم متوجه سرویس استخبارات پاکستان می باشد.
در حالیکه ایالات متحده آمریکا و دولت افغانستان سرمست از امضاء پیمان استراتژیک با هند هستند باید نسبت به این پیمان و تبعات یک عمر مدارا با پاکستان عمیقتر اندیشید. پاکستان از بدو تاسیس به افغانستان بعنوان عمق استراتژیک خود در برابر هند نگریسته است و اکنون در حالیکه با ریشه های بحران امنیت در افغانستان مبارزه نمی شود و پاکستان نیز به تداوم سیاستهای تهاجمی و مداخله جویانه ادامه می دهد به طور حتم پیمانهایی اینچنینی نتیجه ای معکوس خواهد داشت و صرفاً ناامنی ها در کشور را افزایش خواهد داد.